Benim Kâbuslarım, kanımca salt yazarın kâbusları değildir. Bu karabasanlar, yükselmenin yolunun hainlikten geçtiği, talanın sinsiliğini yitirdiği, namusun üzerine beton döken sonradan görme güç sarhoşlarının halkın sırtından pişkince geçindiği ve en acısı çürümenin, basitliğin, duyarsızlığın; edebiyata, sinemaya, kaleme, fırçaya, saza, söze sıçradığı bir dönemde; ortak kaygıların, umutların, yıkımların öyküleridir.