‘’Çocukluğum... Zamanın içinden ansızın kopup gelen; varlığımı yumuşak, sihirli, sıcacık dokunuşuyla sarıp sarmalayan, yüreğimi uykulayan gündüz düşüm... En mutlu, en unutulmaz yıllarım.’’ ‘’Dere yatağında, küçücük dalgaların dövdüğü, sedef gibi parlayan rengarenk taşları özenle seçerek topluyorum. Taş biriktiriyorum. Onlar doğanın armağanı. Hiçbir taş diğerinin tıpatıp aynısı değil. Farklı bir sürü taş. Rengi, şekli ağırlığı... İnsanlar gibi. Her birine anlam yüklüyorum. Bir şeylere benzetip kimlikler veriyorum. Benim için şimdi daha değerliler... Kaybetmemeliyim. Akşam eve ceplerimde taşlarla döneceğim. Yastığımın altında, yanağımda yatıracağım.’’