Ortak bir payda olmak ve orada bulusmak hiç kolay degil. Hele 1980 öncesi iç savas deneyimini yasamis, arkasindan 12 Eylül üzerinden silindir gibi geçmis, ardindan terörle bogusmus, çok büyük kayiplar vermis, hemen ardindan Erdogan'in eline düsmüs bir toplumun ard arda gelen bu darbelerin etkisinden kurtulmasi kolay degil ama her felaketin de bir sonu vardir.Gücümüzü unutmamaliyiz. Kurtulusu, kurulusu, yokluklardan kurulmus o genç temiz cumhuriyeti umutmamaliyiz. Yenilecek miyiz degerlerimizi kemirenlere? Hayir vazgeçmek yok, yenilmek yasak. Ben de sizler gibi inançlari için postunu ortaya koyanlardanim. Kaldi ki, bunu yapabilecek yetenegimiz var. Tek eksigimiz umut bugünlerde galiba….Çünkü biz, “Yurtta baris, dünyada baris” diyerek yüzünü Batiya dönüp, bu cografyanin Isviçre’si olmayi düslerken bizi bir Ortadogu cengaverine dönüstürmeye çalisanlara suskun kalamayiz. Bir düsünür “Eger sessizlikten daha degerliyse sözcüklerinizi kullanin, yoksa susun” diyor, dogrusu bence de bu. Ne zaman konusmaya hazir hissettimse o zaman konustum hep.