O kelimeyle büyüdüğümden beri Meğer ne çok ölüyormuşum Yeşil kırmızı yapraklar hiç Fotoğraftan sessizliği alıp Babamın çamur yollu okullarını öğrenirken Güvercinler kırılırmış o vakitler akşamüstü yansılarında Çocukların tozlu elleri kaybolurmuş kalemlerde meğer Hiç yaşamadığım adresler birikirmiş mektuplarda