Eski Anadolu Türkçesi ve buna bağlı olarak gelişen Osmanlı Türkçesi birçok açıdan karmaşık bir yapıya sahiptir. Bir taraftan Batı Tükçesinde meydana gelen doğal değişmeler diğer taraftan Arapça ve Farsçanın hem söz varlığı hem de gramatik etkisi Türkçede zamanla farklı dil seviyeleri meydana getirmiştir. Ferişteoğlu Mehmed b. Abdüllatif tarafından yazılan, ahlaki bir özellik taşıyan ve 2. Murat adına kaleme alınan Bahrü’l-Hikem bu etkileri bünyesinde barındırır. Eser, Eski Anadolu Türkçesinin en belirgin biçimbilgisel yoğun etkisi altındadır. Yer yer doğrudan tercüme yönteminin de tercih edilmesi, sözdiziminde Türkçenin alışık olmadığı cümlelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır.