“Ulusal Radyo’nun ayda birkaç kez canlı yayında hikayelerimi okuma önerisini reddetmek üzereydim. Akşam yemeğinde karımın verdiği fikir olmasa bu kitaptaki parçaların çoğu yazılmamış olacaktı. ‘Hikayeleri kendin yazmak zorunda değilsin,’ dedi Siri. ‘İnsanları oturtup kendi hikayelerini yazdır. Onları sana gönderebilirler, sen de radyoda en iyilerini okursun. Yeterli sayıda dinleyici yazarsa bu sıra dışı bir şey haline gelir.’ Ulusal Hikaye Projesi işte böyle doğdu.”