(22 Subat 1788 - 21 Eylul 1860), Alman Filozof. Felsefe tarihinde bir rasyonalist ve karamsar olarak bilinir. Felsefesinin ilkesel bir kavrami irade kavramidir. Dunyanin ozu ve gercekligi irade iken, fenomenlerden olusan dunya, tasarimdan baska bir sey degildir. Irade, Schopenhauer felsefesinde kendini bir zorunluluk olarak gosterir ki onun dusuncesindeki kotumserligin ve karamsarligin kaynagi da bu iradedir. Insan, tamamen kurtulamayacak olsa da istencin/iradenin emrine boyun egerek aci ve kederden kurtulabilir. Bu noktada Schopenhauer'in dusuncelerinin belli bir olcude, kaderciligin agir bastigi dogu felsefelerine yakinlastigi iddia edilebilir. Schopenhauer'a gore; birbirlerini en cok tesvir edenler(buyuleyenler) birbirlerini en cok tamamlayanlardir. Irade kavrami ile icgudusel bir anlatiyi ifade eder. Irade kavrami fiziksel ve sosyal yapimizi sekillendiriyor gibi gozukse de dogadan, yani ozumuzden gelen bir enerjidir. Bu enerji yasami, toplumsali, adaletsizligi dongusel olarak surduren guctur. Insan bu enerjiden kacamaz, icseldir ve doganin bir parcasi olan insan yasarken aslinda cinsel ve yasamsal enerjisiyle bir yeni anlamlandirmalar silsilesi ile iradeye hizmet eder. Irade; yasami saglayan bir enerjidir. Insanin kontrolsuz bicimde gelisen irade icinde hareketi; uygarliklari, acilari, kotulugu dogurmustur. Cunku irade hep ister, yasam icin talep eder. Birey iradenin kontrolundeki yasam problemleri icinde iradenin karsisina merhamet ve aci duygusunu koyaraktan bir nebze de olsa disina cikabilir. Boylece birey olarak kendini gerceklestirebilir. Dunyanin duzenini saglayan bu iddia, doga fenomenleri butunun enerjinin disina cikmak; in-sana aci verir, guclu bir munzevi yasam gucu ve karsi direnc ile gercegin karsisinda yasanabilinir.