“Yalan kaçmış kulağınıza!” diyor doktor. Yalana bakıyorum. Küçücük bir şey gibi gözüküyor. “Vay be! Günlerdir kulağımı kaşındıran bu muymuş? Hangi yalan peki?” diyorum. “Durun, bekleyin” diyor doktor. “Dikkatli olmamız lazım. Tekrar kulağınıza kaçabilir. Önce şu deney tüpünün içine koyalım. Sonra serbest bırakırız.” Yalanı tüpün içine koyuyor. Kapağını da kapıyor tüpün. Serbest kalıyor yalan. “Seni seviyorum” diye cılız bir ses geliyor tüpün içinden. “Yalanmış ha?” diyorum. Kulağım bile anlamış, kalbim hâlâ anlamıyor...