H. C. Andersen’in masalları nükte ve dokunaklılığı bir araya getirir; yazarın hafif ama kurnaz dokunuşları, insanoğlunun bencillik ve budalalığını gösterir. ‘Kral Çıplak’ta, kralın budalalığına işaret etmek için bir çocuk kullanılır ve aşırı kendini beğenmişliği, sonuçta kralı gülünç duruma düşürür.