Lakin, ya semerci bizimle kafa bulmuştu, ya da taksi şoförü acemiydi. Bir türlü İstanbul Kapısı bulunamadı. Gün battıktan sonra aramaktan vazgeçip otele dönerken, şoförle aramızda hararetli bir muhabbet başladı. Bu arada, Tebriz‘deki bütün taksiler gibi bunda da Türkiyeli pop şarkıcılarının kasetleri çalıyordu avaz avaz. Konumuz oldukça derin ve hayatiydi. Sadece İran‘da değil, dünyanın pek çok ülkesinde, sokaktaki insanın, düzene karşı tavrını belirlemesinde önem taşıyan bir meseleyi konuşuyorduk. Şöyle açılmıştı mevzu: Azatlık mı mühim, emniyet mi? Bu konuşmanın üzerinden bir yıl geçmiş, bu arada İran kitabı da yayınlanmıştı ki, ABD‘nin İkiz Kuleler‘i ve Pentagon‘u vuruldu. Ne ferasetli taksi şoförüymüş ki o, gelecekte dünyanın gündemine oturacak olan tartışmyı Tebriz‘de başlatmıştı. Özgürlük mü, güvenlik mi? Bu konunun her açılışında karşıma bir misal çıkıyordu artık, fanus misali, ahşap bir fanus...