Annemden ayrı geçirdiğim ilk kışı çok iyi hatırlıyorum. Düşlerim boyunca, kendimi titreye titreye oturuyor görüyorum. Düşük Kulak'la birbirimize sarılmışız, kollarımız bacaklarımız birbirine karışmış, dişlerimiz birbirine çarpıyor ve suratımız morarmış. Özellikle sabaha karşı soğuk dayanılmaz oluyordu. Günü izleyen bu dondurucu saatlerde, gözümüzü hiç uyku tutmaz ve soğuktan buz keserek şafak zamanını beklerdik ki güneşle ısınalım.